3 ساعت،11 دقیقه
پیام یونسی پور
هم‌گروهی‌ها، مثل اهالی بازار، چرتکه به‌دست گرفته و مهره بالا و پایین می‌کنند. جمع و تفریق می‌زنند تا شاید دو دو تای آنها هم به چهار برسد. شاید فقط امروز ما هستیم که بی‌تفاوت، با دل سیر، رها از اما و اگرهای همیشگی، فقط انتظار بازی را می‌کشیم.
بازی سه شنبه تهران، برای گروه ما، برای آسیا و حتی فیفا، بازی ویژه شده است. می‌توانیم حساب‌وکتاب همه را مرور کنیم. منهای ایران و چین که دو سوی این نود دقیقه هستند، کره جنوبی، ازبکستان، سوریه و قطر از ایران انتظار دارند ترمز چین را بکشد. امتیاز گرفتن کامل چین در تهران، به سود هیچ‌کدام از آنها نیست.
جدول را ببینید. ایران با ۱۴ امتیاز در صدر گروه A جدول انتخابی جام جهانی آسیا ایستاده. ببرد، مساوی کند، ببازد باز هم صدرنشین است. به‌جز بازی با چین، دو بازی خانگی دیگر مقابل سوریه و ازبکستان خواهد داشت. یعنی راهش برای صعود آن‌قدر دشوار نیست. اما چین، ۵ امتیازی شده و روی پله پنجم هم ایستاده. هفته قبل کره جنوبی را شکست داد و حالا فاصله‌اش با همان کره جنوبی (تیم دوم جدول) فقط 5 امتیاز است. با ازبکستان چهار و با سوریه ۳ امتیاز.
ازبکستان و سوریه و کره می‌دانند که تعلل کنند، جنس چینی جای آنها را در بازار انتخابی جام جهانی روسیه گرفته. برای تمام آنها، یک مساوی و شاید حتی برد ایران لذت‌بخش ترین اتفاق ممکن در خاورمیانه خواهد بود.
برای گروه B هم داستان متفاوت نیست. جایی که ژاپن و امارات و عربستان و استرالیا و عراق و تایلند گروه مرگ را تشکیل داده‌اند. قاعدتاً آنها میل به پیروزی ایران دارند. ایران هرچه زودتر صعود کند، خیال تیم سوم آن گروه راحت‌تر است. چون تیم‌های سوم این دو گروه باید در بازی پلی آف برای سهمیه نهایی آسیا اول باهم رقابت کنند. پس‌روی کاغذ، برای تیم‌های ژاپن، استرالیا، عربستان و امارات (که هرکدام ممکن است تا هفته آخر روی پله سوم قرار بگیرند) پیروزی ایران و دور شدن ایران و چین از سکوی سوم بهترین اتفاق خواهد بود. شاید آنها حتی علاقه‌مند باشند سوریه یا ازبکستان در این گروه حریف تیم سومشان شود.
برای فیفا داستان تبدیل به یک بازی آمار و عدد و رقم شده. ایران فعلاً با شش بازی بدون گل خورده، در صدر جدول بهترین خط دفاعی تیم‌های انتخابی جام جهانی در جهان ایستاده. تنها تیم دیگری که روی کره زمین، در انتخابی جام جهانی روسیه تا امروز دروازه‌اش باز نشده، انگلستان است. آنها در ۵ بازی پیاپی دروازه‌شان را بسته نگه داشتند. فیفا روزهای قبل خبر داده بود که رقابت میان ایران و برزیل برای صعود زودهنگام به جام جهانی بالاگرفته.
پیش‌بینی‌اش زیاد سخت نیست. نیازی به تماشای ستاره‌ها و طالع بینی هم ندارد. احتمالاً یکی از این دو (ایران در آسیا یا برزیل در آمریکای جنوبی) نخستین تیمی می‌شود که کلید دروازه روسیه را به دست خواهد آورد.
ایران و چین امروز و دیروز آخرین تمرینات خود را در تهران انجام دادند. البته کمی متفاوت از هم. مثلاً امروز سایت چینی «پیپل» از زمین کمپ تیم‌های ملی ایران انتقاد کرد و نوشت که این زمین به درد بازی گلف و بیسبال هم نمی‌خورد. آن‌طرف فدراسیون فوتبال ایران در قبال انتقادات چینی‌ها گفته است که آنها برای ارزیابی زمین تمرین در تهران، دو بار طی ماه‌های بهمن و اسفند به تهران سفر کرده بودند و می‌توانستند زمین دیگری را انتخاب کنند.
اما این‌طرف «کی‌روش» خیالش آسوده است. برخلاف همیشه، امروز درهای تمرین تیم ملی را به‌جای ۱۵ دقیقه، برای ۴۰ دقیقه به روی عکاسان و خبرنگاران باز نگه‌داشته. «کارلوس» کارآنالیز تیم ملی چین برای ملی پوشان را از فردای روز بازی با قطر آغاز کرد. بعد از صبحانه، بازیکنانش را به سالن کنفرانس برد، صحنه‌های منتخب بازی را جدا کرد و برایشان به تصویر کشید. شاید برای همین خیالش آسوده‌تر از قبل است. به یاد داشته باشیم که «کی‌روش» این روزها تقریباً تنها تیمش را تمرین می‌دهد، آلنالیز و کوچ می‌کند. دستیاران ایرانی‌اش و حتی «گاسپار» فعلاً در تحریم او قرار گرفته‌اند و هیچ برجامی هم برای بازگشت آنها گویا در کار نیست.
«مارچلو لیپی» شخصیت اول این بازی خواهد بود.
فعلاً او تنها مربی در آسیا است که «کی‌روش» علاقه‌ای به مجادله با او نداشته. دلیلش هم واضح است. «مارچلو» بدون شک امروز تنها مربی تیم‌های ملی آسیایی است که از «کی‌روش» بازی نمی‌خورد. اتفاقاً آقای پرتغالی در مورد همتای ایتالیایی‌اش با احترام هم حرف زده. دیروز گفته است: «او (لیپی) اینجاست و خیلی زود امضایش را پای فوتبال چین زده. همین که می‌بینیم چین موفق شده با مربیگری مارچلو لیپی دومین پیروزی تاریخ فوتبالش را مقابل کره جنوبی رقم بزند، یعنی او تأثیر خودش را گذاشته.»
احترام «کارلوس» در ادامه ادبیات او هم پیداست: «لیپی چین را به تیمی قوی‌تر و باهوش‌تر تبدیل خواهد کرد. می‌دانیم که چین بسیار سازمان‌یافته خواهد بود و در دفاع مستحکم. باید صبور باشیم و سعی کنیم گارد دفاعی آنها را بشکنیم و همین‌طور مراقب ضد حملات باشیم.»
بازی چین مقابل کره جنوبی را دیدید؟ اگر موفق به تماشای این بازی خاص نشدید، مطمئن باشید که دفاعی‌ترین تیم تاریخ زندگی‌تان را از دست دادید. چینی‌ها مقابل کره 45 دقیقه در یک‌سوم دفاعی خود چادر زده بودند. تکان هم نمی‌خوردند. یک سنگر دفاعی رسوخ ناپذیر که کره جنوبی را در نهایت تسلیم کرد. همان خط دفاعی، حالا مقابل بهترین خط دفاعی آسیا و جهان (در انتخابی جام جهانی روسیه براساس آمار) می‌ایستد. چین شاید تمام برنامه خود برای گلزنی را روی ضدحملات و البته ضربات ایستگاهی قرار داده باشد.
معادله‌های «کی‌روش» برای این بازی را نمی‌توان حدس زد. برای عبور کردن از خط دفاعی چین دقیقاً باید با چه روشی وارد شد؟ همان دفاع و ضدحمله یا استفاده از توپ‌های بلند؟ آیا ایران تغییر رویه می‌دهد؟
«کی‌روش» متخصص رو کردن ترکیب‌های جدید برای هر بازی به اقتضای آن مسابقه است. کسی تصور نمی‌کرد که مقابل قطر سه مهاجم هدف را در ترکیب تیم ملی ببینیم. انصاری‌فرد، طارمی و آزمون. حتی انتظار این‌که رامین رضائیان روی نیمکت بنشیند را هم نداشتیم یا مثلاً بیرون ماندن جلال حسینی.
آن ترکیب و این تیم پر از مهره، برای لیپی سرسام‌آور شده. بعید نیست در خط دفاعی تغییراتی داده شود. شاید ورود جلال حسینی یکی از تغییرات احتمالی باشد. ولو این که دست زدن به خط دفاعی بی‌نقص، مرسوم نیست. در خط میانی مسلماً نمی‌توان روی «سعید عزت الهی» چشم بست. او تنها بازیکن ایران طی ۶ بازی اخیر بوده که در تمام بازی‌های به صورت کامل در زمین بازی کرده. اما احتمال دارد امید ابراهیمی جای جهانبخش را بگیرد. «علیرضا جهانبخش» کمی مصدوم است. همین طور شاید از ابتدا شاهد حضور «رضا قوچان نژاد» هم باشیم. دقیق نمی‌توان گفت که جای چه کسی اما گزینه احتمالی برای نیمکت نشینی سردار آزمون است.
احتمال این‌که «کی‌روش» برای اولین بار هیچ سورپرایزی در ترکیب تیمش نداشته باشد را باید بعید دانست. تا امروز پیش نیامده که ترکیب تیم ملی در راه انتخابی سوریه، برای حریفان از پیش مشخص و قابل حدس باشد.
به جدول نگاهی بیاندازیم و احتمالات بعدی. اول این‌که پیروزی ایران، یعنی دور شدن چین از شانس نشستن روی پله سوم و از همه مهم‌تر رسیدن به مرز صعود به جام جهانی روسیه. ما اگر چین را در تهران شکست دهیم، یک برد می‌خواهیم از سه بازی مقابل ازبکستان و سوریه (در تهران) و کره جنوبی (در سئول). تساوی این جشن را احتمالاً کمی به تأخیر می‌اندازد مگر این که قطر در ازبکستان پیروز شود و سوریه هم در کره جنوبی یک شگفتی عجیب خلق کند.
اما برد چین و شکست ایران، هرچند ایران را از صدر به زیر نمی‌کشد، اما قطعاً معادله‌های جدول را تغییر می‌دهد. اول این‌که احتمالاً فاصله کره و ازبکستان با ایران کمتر خواهد شد. دوم این‌که چین هم به مدعی صعود (حتی به‌صورت مستقیم) تبدیل می‌شود.
میان تمام ستاره‌هایی که وارد تهران شدند و در آزادی بازی کردند یا روی نیمکت نشستند، مارچلو لیپی بی‌تردید بزرگ‌ترین مربی تاریخ نیمکت ورزشگاه آزادی خواهد بود. بعد از بازی نظرش در مورد سکوهای ملتهب ایران چیست؟ او اولین شکست ملی‌اش با چین را در تهران تجربه می‌کند؟
ایران و چین فردا ساعت ۱۶:۳۰ در آزادی روبروی هم قرار می‌گیرند.