اردشیر امیر ارجمند: موسوی، کروبی و رهنورد حاضر به عقب نشینی از مواضع قانونی و حقوقی خود نیستند

۲۸ آذر ۱۳۹۷

تازه‌ترین گفته‌ها دربارهٔ وضعیت حصر میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد رهبران جنبش سبز را روز دوشنبه گذشته مجتبی ذوالنوری نماینده اصول‌گرای مجلس بر زبان آورد. عضو جبهه پایداری در مجلس گفت تا زمانی که حصرشدگان عذرخواهی نکنند، از نظام هم توقعی نمی‌توان داشت.

یک روز پیش از آن، حسام‌الدین آشنا، مشاور فرهنگی حسن روحانی، رئیس‌جمهوری، گفته بود رفع حصر به‌طور مطلق انجام نگرفته اما شرایط حصر تغییر کرده‌است. به گفته او آنچه دولت و رئیس‌جمهور به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی باید می‌کرده کرده‌اند و پس از «برخی تسهیل‌ها و گشایش‌ها» تا برداشتن حصر «تنها یک پوسته» باقی مانده‌است.

در همین رابطه اردشیر امیرارجمند مشاور میرحسین موسوی می گوید: باعث تاسف و تعجب است که فردی مانند آقای آشنا چنین اظهاراتی را در خصوص حصر بیان داشته است. اینکه گفته می‌شود از حصر فقط یک پوسته باقی مانده یعنی چه؟ چه اتفاقی در این باره رخ داده است؟ لطفا یک گزارش روشن و شفاف به افکار عمومی ارائه دهند تا همه بتوانند خود قضاوت کنند که آیا رئیس جمهور آنچه را که می توانسته انجام دهد را انجام داده یا خیر؟ رئیس جمهور به قولی که داد عمل نکرد و البته همه مسئولیت نیز در ید اختیارات ایشان نیست. مسئولیت اصلی حصر در اختیار رهبر جمهوری اسلامی است.

وی افزود: گشایش هایی صورت گرفته، به طور مثال خانواده می توانند بدون محدودیت به دیدار محصورین بروند اما تا جاییکه به مهندس موسوی و خانم رهنورد مربوط است، زیرزمین، پشت بام، تاسیسات و کلیدهای خانه در اختیار آقایان است و زندگی شان در حال رصد شدن مداوم است. متوجه نمی شود، منظور از پوسته‌ی حصر یعنی چه؟! محصورین، نمی توانند با بیرون تماس گرفته، موضع گیری سیاسی داشته باشند و هرکار که میخواهند انجام دهند، پس این که می شود همه ی ماجرا و اتفاقا پوسته ی فربه ماجر می شود.

مشاور میرحسین موسوی در خصوص اظهارات ذوالنور نیز توضیح داد: نمی توان خیلی به حرفهای ذوالنور و امثالهم استناد کرد چراکه اطلاعات کافی ندارند و در میان یک بازی افتاده اند. چه زمانی و کی محصورین خواهان عذرخواهی برای رفع حصر بوده‌اند که حال یک عده به عنوان کاسب حصر مانع از عذرخواهی آنها شده‌اند؟! کاسبان حصر آنهایی هستند که حصر را بوجود آورده‌اند، آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد حاضر به عقب نشینی از مواضع قانونی و حقوقی خود نیستند.

امیرارجمند در ارتباط با بحث هایی که اخیرا از سوی سازمان عفو عمومی در خصوص اطلاع میرحسین موسوی از اعدام های سال 67 مطرح شده است نیز توضیح داد: بازگشت به گذشته و نقد گذشته باید صورت بگیرد و همه هم باید انجام دهند و این کار یک جریان و گروه نیست، همه باید این کار را انجام داده و هرکس نکاتی خواهد داشت که باید از آن درس بگیرد. اما مقاومت موسوی و کروبی و رهنورد نقطه عطفی در تاریخ سیاسی ایران بوده و پیش از هر حرکتی توانست به آگاهی بخشی مردم و آشکار کردن نقاط ضعفی که از 40 سال پیش در حکمرانی کشور ما وجود داشته کمک کند. البته مطالبات جنبش سبز فقط مطالبات انتخاباتی نبوده، بخشی مربوط به عدالت اجتماعی بوده که کماکان زنده است و اتفاقا پررنگ تر شده. وقتی عمر یک جنبش 8 سال طول میکشد قطعا مانند روزهای نخست نخواهد بود و البته نکته‌ی مهم دیگر عدم کارآمدی طرفداران جنبش سبز می تواند باشد، یعنی ما نتوانستیم آن را به روز نگه داریم و بالندگی آن را حفظ کنیم، اما کماکان مطالبات بین مردم وجود دارد و اگر امکانش بوجود آید، خود را بروز می دهد.

وی افزود: در خصوص بحث های اخیر سازمان عفو بین الملل و اطلاع مهندس موسوی از اعدام های 67 نیز به نظر می رسد، این پروژه‌ی آلترناتیو سازی در خارج از کشور است و به دنبال بی اثر کردن آلترناتیوهای داخل کشور هستند. قطعا و یقینا مهندس موسوی هنگام وقوع ماجرا و آغاز بی اطلاع بوده و به محض آنکه باخبر می شوند پیگیری کرده و این پیگیری ها باعث فروکش کردن ماجرا می شود. در مورد مصاحبه هم اگر بخوانید کاملا مشخص است که سوال چیست و در خصوص عملیات مرصاد صحبت میکنند. این نکته مربوط به مصاحبه رسانه ی اطریشی است، تاکید میکنم آن عمل یک جنایت بوده و کسی نمی تواند دنبال توجیه آن باشد، هر نگاهی هم به سازمان مجاهدین خلق داشته باشیم و هرجرمی اعدام شدگان مرتکب شده بودند بازهم توجیه کننده آن جنایات نیست و هرکس هر اندازه‌ای مسوولیت داشته باید مشخص شود و هیچ باکی نیست در این خصوص، اگر هیات تحقیق بی طرف تشکیل شود و خیلی از ادعاهای بی اساس بررسی گردد، مهندس موسوی سر بلند بیرون خواهد آمد.

امیرارجمند: مساله جنبش سبز مساله آزادی سه محصور نیست و قطعا زندانیان بسیاری هستند که شرایط دشواری دارند و خواستار آزادی انها هستیم، آزادی رهبران جنبش سبز در واقع نشانگر یک تغییر و تحول در پارادایم سیاسی در ایران خواهد بود که از این منظر معلوم خواهد شد حکمرانان تصمیم گرفته اند که نحوه حکمرانی در کشور را تغییر دهند.