چرا ریچارد فرای آشغال است

۲۵ فروردین ۱۳۹۳

پروفسور ریچارد فرای.
می گویند ملا نصرالدین همسرش را کتک می زد؛ کسی علت را از وی جویا شد. در پاسخ گفت که نه خرجی می دهم؛ نه کار می کنم؛ نه به خانه می آیم؛ اگر کتک هم نزنم پس ملت از کجا بدانند که این ضعیفه زن من است؟
اخیرا یک ملای دیگر در اصفهان پیدا شده و ادعا کرده که پروفسور ریچارد فرای، استاد برجسته دانشگاه هاروارد، کسی که حق بزرگی به گردن ملت ایران و فرهنگ ایرانی دارد، یک آشغال است. این شخص که فرای را آشغال نامیده، حجت‌الاسلام محمدتقی رهبر، نماینده ولی فقیه و امام جمعه اصفهان، است.

من صادقانه آقای رهبر را درک می کنم. سی و پنج سال نظام اسلامی در مملکت ایران جز خرابی، حز مصیبت، جز نکبت، جز فقر و فحشا و اعتیاد وبی آبرویی، جز گنده گویی، جز شعار و گسترش جهل و خرافات دستاورد دیگری نداشته. اینها را خودشان از من خیلی بهتر می دانند. سی و پنج سال است که کسی سردمداران این نظام را در جهان به چیزی نگرفته. اگر نفت نداشتند در همین اندازه هم نبودند. اما کسی تقی رهبر و امثال تقی رهبر را در دنیا به جایی حساب نمی کند. همین چند روز پیش بود که کاخ سفید اعلام کرد، به سفیر پیشنهادی جمهوری اسلامی در سازمان ملل ویزا نخواهد داد. در چنین شرایطی جمهوری اسلامی چطور می تواند تلافی کند؟ جلوی ویزای کدام آمریکایی را قرار است بگیرند؟ چطور قرار است بگویند که آنها هم وجود دارند؟ علیرغم اینکه هیج آمریکایی زنده ای پشت در سفارت های جمهوری اسلامی برای دریافت ویزا معطل نمانده، به نظر می رسد که بالاخره یکی مرده پیدا شد که فرصت عقده گشایی را برای ایشان فراهم کند. با اینحال خود پروفسور فرای هم در پدید آمدن وضعیت کنونی بی تقصیر نیست.

فرای هفتاد سال عمرش را در برجسته ترین کرسی های ایرانشناسی جهان صرف مطالعه ی تاریخ و تمدن ایران و گسترش ایرانشناسی کرد؛ بدون اینکه متوجه باشد مردم ایران از کسانی که به ایشان خدمت کنند، تنفر دارند. بالعکس ما کسانی را که زشت ترین و شنیع ترین جنایات را در حقمان بجا آورده باشند، از دوره ی لاجوردی و خمینی گرفته تا صدر اسلام، تکریم می کنیم. کافی است نگاهی به فهرست مقدسات ما بیاندازید. تقریبا همه ی کسانی که در این فهرست هستند یا از ایرانیان کشتار کردند؛ یا زن و بچه و فرزندان این ملت را فروختند یا از ابتدا از مردم ایران تنفر داشتند. حالا یک مجنونی پیدا شده که به هر دلیل از ما خوشش آمده. آیا ما حق نداریم که از او متنفر باشیم؟
ریچارد فرای با تمام دانایی اش به اشتباه تصور کرده که مردن و دفن شدن در ایران یک مسئله ی عادی است و لابد از این طریق خواسته پلی میان و شرق و غرب عالم باشد. غافل از اینکه ما ایرانیان مسئله ی قبر را هم بسیار جدی می گیریم. نگاهی به سوابق جمهوری اسلامی در خراب کردن قبور مخالفان سیاسی و همچنین اقلیت های دینی، مانند بهاییان، نشان می دهد که بر خلاف دیگر کشورهای جهان، در ایران هر کسی اجازه مردن ندارد. در واقع مردن در ایران مسئله بسیار مهمی تلقی می شود. چه بسیار کسانی که در دوران زنده بودنشان هیچ غلطی نکردند و پس از مردن صرفا به واسطه اینکه از صیغه ی چندم فلان نوکر نواده ی فلان سید یا امام بودند؛ یا صرفا کسی ایشان را را به خواب دیده بود؛ به مرتبه ی پیغمبری و امامزادگی رسیدند. این افراد با اینکه کار مهمی در دوران زنده بودنشان انجام ندادند از منابع مهم درآمدزایی امثال محمد تقی رهبر تلقی می شوند و مثل خود محمد تقی رهبر افراد مهمی هستند.
اما چه کسی قرار است به قبر ریچارد فرای دخیل ببندد؟ کدام زایری حاضر است در ضریح فرای پول بریزد؟ برای حل این مشکل حالا که فرای هم مرحوم شده؛ شاید بتوانیم از کسی مانند رییس مجلس خبرگان رهبری کمک بگیریم؛ تا شهادت دهد که فرای هم مانند انیشتین شیعه بوده، و روضه حضرت عباس می خوانده و از دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت بوده. اینطور اگر باشد هم ریچارد فرای از این وضعیت (به قول رهبر) زبالگی در می آید؛ هم شاید در آینده امامزاده فرای هم بتواند برای نظام تبدیل به یک برند تجاری جدید شود.