امیر حسین مصلی
یک ماه و چند روزی مانده است تا اولین سالگرد پیروزی حسن روحانی در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، انتخاباتی که سراسر شور بود و نشاط چرا که شیخ دیپلمات وعده هایی داده بود در راستای تبش دوباره امید در قلب ها، وعده هایی از جنس خواسته های اکثریت مردم ایران و… اما این روزها ضربان قلب تپنده امید در کشور دچار نوسان شده زیرا که دولت تدبیر و امید آنچنان که باید به وعده های خود و مطالبات مردم جامه عمل پوشانده نشده است، مطالباتی که از جنس وعده های اقتصادی و به طور مثال آوردن پول بر سر سفره مردم نبود بلکه مطالباتی از جنس پاسداشت کرامت انسانی و عدم تنش با جامعه جهانی بود، مطالباتی در جهت رفع محدودیت ها و حصرها و همچنین رفع فضای امنیتی در حوزه های مختلف طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که پارسال از هر کوی و میدان بانگ اش به گوش می رسید، با آنکه وزش نسیم اعتدال به شکلی خفیف در مجاری تنفسی کشور ملموس است اما بخش عمده وعده های حسن روحانی به مردم کماکان در بایگانی «شاید وقتی دیگر» نگه داری می شود و رئیس جمهور هرزگاهی تنها می گوید به تمام وعده هایم پایبندم اما صبر داشته باشید! بی شک دمیدن روح توسط دولت به کالبد نیمه جان اقتصاد کشور و بازسازی روابط حسنه با جامعه جهانی که طی هشت سال گذشته به دلیل سیاست های ناکارآمد اصولگرایان به این حال و روز درآمده در دستور کار دولت است اما صریح بگویم صحبت از آمار و ارقام توفیقات اقتصادی و بین المللی پشیزی برای مردم ی ارزش ندارد! چرا که ثبت نام بیش از ۹۰ درصد مردم برای گرفتن یارانه های نقدی آن هم بر خلاف نظر مسئولین که مدام مردم را دعوت به انصراف از گرفتن یارانه می کردند گواه این موضوع است که دولت ابتدا باید با عملی کردن وعده های معنوی اعتماد مردم را جلب کند و سپس از آنها توقع حمایت مادی داشته باشد!
مردم ایران همان مردمی هستند که سه دهه قبل زیر بار توپ و تانک و همچنین تحریم های خصمانه آمریکا و غرب، با اعتمادی که به عملکرد مسئولین و دولتمردان داشتند طی هشت سال دفاع مقدس نگذاشتند حتی یک وجب هم از خاک کشور کم شود، این سخن نگارنده نیست بلکه سخن بزرگان جریان اصولگرایی نظیر اسدااله بادامچین است که در خاطراتشان به دیگر چهره مطرح اصولگرایان فرمانده وقت سپاه محسن رضایی اشاره می کنند که در اوج جنگ خطاب به حضرت امام می گویند: «رئیس دولت در جبهه‌ها موقعیت دارد و اگر بار دیگر نخست وزیر نشود رزمنده‌ها انگشتشان روی ماشه نمی‌رود.» این خاطره گواه این مدعاست که در آن دوران مردم و بخصوص رزمندگاه اسلام خیالشان راحت بود که اگر جانشان هم فدای ایمان و خاکشان شود، نسبت به تامین معیشت خانواده خود در پشت جبهه های جنگ نگرانی نخواهند داشت.
حال نیز باید به دور از شعار و با اعتماد سازی چنین رابطه ای میان دولت و ملت پدید آید که این موضوع میسر نمی شود مگر با عملی شدن وعده های انتخاباتی رئیس جمهور روحانی؛ مردم فهیم ایران توقع ندارند تمام مشکلات یک شبه رفع شود اما اینکه منتخب ملت هر بار بگوید به قول های خود پایبندم اما عجله نکنید! بی آنکه صبر مردم نمود مشهودی در جامعه داشته باشد تنها باعث دلسردی مردم نسبت به دولت می شود، جناب روحانی! نگذارید ضربان قلب تپنده امید در کشور بایستد چرا که نوش دارو بعد از مرگ سهراب فایده ای ندارد و گاهی خیلی زود دیر می شود.
منبع: روزنامه روزان