کلمه- زهرا امیری: غزه را با غین می نویسند درست همانند غم، بزرگترین غم های بشری در غزه اتفاقاتی روزمره اند؛ مرگ کودکان خردسال، مرگ نوعروسان و زنان باردار، مرگ پدر و مادر و گاه همه اعضای یک خانواده.
سال هاست مردمانی که در نوار باریک غزه، جایی که روی نقشه های جغرافیایی شبیه خطی نازک و خمیده است، مشکلات بزرگی و زندگی غیرقابل تصوری دارند. زندگی در کانون جنگی که گویی پایانی ندارد. زندگی برای کودکانی که در غزه به دنیا می آیند، در چند کلمه خلاصه می شود: گلوله، مرگ، تنهایی و دیگر هیچ.
آتش بس میان اسرائیل و غزه به مدت ۵ روز دیگر تمدید شده است اما آتش افروزی همچنان ادامه دارد. پس از به پایان رسیدن ۳ روز آتش بس و مذاکرات بی نتیجه دو طرف تصمیم گرفتند برای رسیدن به نتیجه ای مشترک زمان مذاکرات را ۵ روز دیگر تمدید کنند. اما قربانیان اصلی در میان بیم و امید دست و پا می زنند.
امضای توافقنامه آشتی میان دو گروه فلسطینی فتح و حماس در ۳ اردیبهشت سال جاری به مذاق تندروهای اسرائیلی خوش نیامد و از همان زمان تهدید ها آغاز شد.
اسرائیل پس از اعلام این توافق روند صلح با فلسطینی ها را متوقف کرد و در مذاکرات صلح شرکت نکرد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل نیز در اولین واکنش خطاب به محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی گفت که باید میان اتحاد با گروه حماس و صلح با اسرائیل یکی را انتخاب کند.
ربوده شدن و مرگ ۳ جوان اسرائیلی و بازداشت اعضای حماس در کرانه باختری رود اردن بهانه آغاز جنگ بود. جنگی که تا به امروز دو هزار انسان در آن قربانی شده اند که ۱۹۰۰ نفر آنها فلسطینی هستند.
اما باریکه غزه سال هاست که در محاصره اسرائیل است. جمعیت ساکن در این منطقه سال هاست که در زندانی بزرگ تحت فشار های اقتصادی شدید روزگار می گذرانند.
غزه با بحران انرژی در نتیجه کمبود سوخت و محاصره روزانه ۱۲-۱۶ ساعته مواجه است. پس از بسته شدن تنها نیروگاه برق در یکم نوامبر سال گذشته و در نتیجه آن غیرفعال شدن ایستگاههای پمپ، فاضلاب در خیابانهای برخی از مناطق شهر غزه جاری شد. کارخانجات ناچار شدند که تولید را متوقف سازند که این امر منجر به اخراج کارگران شده است و بیمارستان‌ها تنها با تکیه بر منابع برق اضطراری به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
این خفقان اقتصادی بیمارگونه علیه یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر کاملا غیرقانونی اعمال می شود. اسرائیل و مصر، که مرزهای عبور و مرور را کنترل می‌کنند، به اکثریت ساکنان غزه اجازه خروج نمی‌دهند.
در سال ۲۰۱۱ هیئتی از سازمان ملل متحد اعلام کردند که محاصره اسرائیل، غزه را با یک مجازات گروهی مواجه کرده است که برخلاف حقوق بشر و قوانین بشر دوستانه است. بنا بر گزارش یکی از گزارشگران سازمان ملل متحد ، در حدود یک سوم از زمینهای قابل کشاورزی غزه و ۸۵ درصد از منابع ماهیگیری آن در نتیجه اقدامات نظامی اسرائیل به صورت کامل یا جزئی غیرقابل دسترسی شده‌اند، در حالی که در نتیجه این محاصره دوسوم ساکنین غزه از کمبود موادغذایی رنج می‌برند. با توجه به اسناد داخلی که به دستور دادگاه منتشر شد، نیروی نظامی اسرائیل با دقتی بی‌رحمانه میزان کالری مورد نیاز ساکنین غزه را تنها در حدی که در نتیجه گرسنگی نمیرند محاسبه کرده است و از نتایج این محاسبات برای تعیین سیاستهای محاصره خود استفاده استفاده کرده است.
بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد بار ها خواستار رفع حصر غزه شده است اما با وجود همه این‌ها، محاصره ادامه می‌یابد. پس از درگیری های اخیر سازمان ملل تصمیم گرفته کمیته ای برای تحقیق و تفحص در مورد حملات اسرائیل به غزه اعزام کند.
اما نخست‌وزیر رژیم اسرائیل تصمیم سازمان ملل را سیاسی دانسته که در آن به حماس مشروعیتی بین‌المللی داده می‌شود. بنیامین نتانیاهو مدعی شده که بهتر بود سازمان ملل درخصوص بررسی حملات جنبش حماس بر اسرائیل و استفاده‌اش از مردم غزه به عنوان سپرهای انسانی کمیته‌ای تشکیل دهد و گفته است: اتخاذ این تصمیم به سازمان‌هایی نظیر حماس و امثال آن مشروعیت می‌دهد.
در جریان درگیری های اخیر بسیاری از یهودی های ساکن تل آویو دراعتراض به حملات وحشیانه رژیم اسرائیل علیه زنان و کودکان فلسطینی تظاهرات کرده اند، اما دولت اسرائیل مانند بسیاری از رژیم های اقتدارگرای دنیا در اختیار تندروها است.
در مقابل رژیم اسرائیل تظاهرات فرمایشی و خودساخته از طرفداران دولت سازماندهی می کند تا به این وسیله خود را در انظار کشورهای جهان توجیه کند.
این روزها در حالیکه نمایندگان حماس و اسرائیل در قاهره برای رسیدن به توافق گفتگو می کنند زندگی هزاران نفر از کودکان و نوجوانان در غزه در میان ماتم و ترس می گذرد و تنها امیدشان این است که این آتش خاموش شود.