هزینه مسکن سالانه یک خانوار از سال ۸۴ تا ۹۱ بالغ بر ۲۸۴درصد افزایش یافته حال آنکه درآمد سالانه هر خانوار در این مدت ۱۹۹درصد رشد یافته است. این اعداد حکایت از آن دارد که رشد درآمد خانوار از رشد هزینه مسکن ۸۵ واحددرصد عقب‌تر بوده است.
روزنامه شرق نوشت: آمارهای بانک مرکزی همچنین نشان می‌دهد افزایش سهم مسکن در درآمد خانوار از ۴/۴۰درصد به ۹/۵۱درصد رسیده است؛ اتفاقی که گواهی می‌دهد واقعیت جامعه با آنچه وزیر به‌عنوان طرح خانه‌دارشدن اقشار متوسط قابل اجرا می‌داند، فاصله زیادی دارد. بالابردن نرخ تسهیلات مسکن از آن دست برنامه‌هایی بود که از ابتدای روی‌کارآمدن دولت حسن روحانی بارها مقامات مسوول بر آن تاکید کردند، ابتدا افزایش تسهیلات تا ۳۰میلیون‌تومان، سپس رشد این رقم تا ۵۰میلیون‌تومان برای زوج‌های جوان و پس از آن نیز تاکیدات مکرر و نتیجتا نامه وزیر راه‌وشهرسازی و رییس‌کل بانک مرکزی به رییس‌جمهور برای افزایش سقف تسهیلات تا نیمی از هزینه خرید یک ملک. البته نه نیمی از هزینه هر ملکی، بلکه منظور مقامات محترم، نیمی از هزینه مسکنی در بافت فرسوده و مناطق جنوبی شهر بود چراکه دوروز گذشته وزیر راه‌وشهرسازی با حضور در برنامه «نگاه یک» تسهیلات درنظرگرفته‌شده برای مسکن را ۸۰میلیون‌تومان عنوان کرد.
به عبارت دیگر با تسهیلات ۸۰میلیون‌تومانی که قرار است نصف هزینه خرید مسکن باشد؛ تنها می‌توان در مناطق‌جنوبی یا بافت‌های فرسوده صاحب خانه شد؛ موضوعی که مورد تایید وزیر هم قرار گرفت. آخوندی که هدف از این تلاش دولت را خانه‌دارکردن قشر متوسط جامعه با اولویت خانه‌اولی‌ها دانست، تاکید کرد: زوج‌ها می‌توانند با ۲۰میلیون‌تومان پس‌انداز و جورکردن ۵۰میلیون‌تومان دیگر از یک محلی خانه‌دار شوند. هرچند آخوندی اشاره‌ای به محلی که زوج‌ها می‌توانند منابع موردنیازشان (۵۰میلیون‌تومان) را تامین کنند، نکرد اما با اعتقاد به نتیجه‌بخش‌بودن این تلاش دولت گفت: زوج‌ها با پس‌انداز می‌توانند خانه‌دار شوند. خود من هم با پس‌انداز خانه‌دار شدم.
این صحبت‌های وزیر اما بدون واکنش نبود و در دو روز گذشته کاربران، کارشناسان و دست‌اندرکاران بخش مسکن درباره این گفته وزیر اظهارنظر کردند و درواقع عملیاتی‌شدن خریداری ملک با پس‌انداز را امری دور از واقعیت دانستند. اگر اظهارنظرهای این افراد را نیز نادیده بگیریم، آمارها هم گفته وزیر را چندان قابل تحقق نمی‌دانند. گزارش‌های بانک مرکزی از بودجه و درآمد خانوار طی سال‌های ۸۴ تا ۹۱ نشان می‌دهد هزینه مسکن سالانه هر خانوار در سال ۸۴ از یک‌میلیون‌و۸۵۱هزارتومان به هفت‌میلیون‌و۱۱۵هزارتومان در سال ۹۱ رسیده است. این یعنی رشد ۲۸۴درصدی.
این در حالی است که درآمد سالانه یک خانوار از چهارمیلیون‌و۵۷۵هزارتومان در سال ۸۴ به ۱۳میلیون‌و۶۸۶هزارتومان رسیده است که از رشد ۱۹۹درصدی حکایت می‌کند. به عبارت ساده‌تر رشد هزینه مسکن که ۲۸۴درصد بوده از رشد درآمد با ۱۹۹درصد بسیار شتابنده‌تر و به زبان آمار ۸۵ واحددرصد بیشتر بوده است. از سوی دیگر به گواه همین آمار، سهم هزینه مسکن از کل درآمد خانوار هم در این سال‌ها افزایش یافته است. در سال ۸۴ هزینه مسکن حدود ۴۰درصد از درآمدها را دربر می‌گرفت اما این سهم در سال ۹۱ به ۹/۵۱درصد رسیده است. حال با دانستن این ارقام و به تعبیری واقعیت‌های جامعه، چگونه قرار است طرح پس‌انداز ۷۰میلیون‌تومانی وزیر راه و شهرسازی اجرایی شود؟