محمدایوب کاظمی:
شنیده ام آقای پناهیان گفته است:
درزمان معصوم(ع)هم خطاهایی انجام می گرفته و حتی قتل‌هایی به ناحق می شده است و معصوم(ع) بنا بر مصالحی با خاطیان برخورد نمی کرده است!! و این مسئله در زمان ما هم اتفاق می افتد و امری طبیعی است!!
*مغالطه جالبی است! اما آقای پناهیان فقط نیمه پر لیوان را دیده اند، در حالی که نیمه خالی لیوان، چندین برابر نیمه پر آن است در این قضیه.
*اولاً آیا معصوم(ع) با نیروهای عادی و نخبه جامعه، گزینشی برخورد کرده‌اند؟ و یا در امور اجتماعی که باید عرفی عمل کنند، لدنی برخورد کرده اند؟ همه می دانیم که انتخابهای عادی معصوم(ع) در یک ساز و کار طبیعی و عرفی انجام می گرفت و از علم لدنی بهره نمی برد و زمانی که خطایی از کسی به وقوع می پیوست، قاطع برخورد می کرد و تا به آخر آن فرد مفتضح می شد، نه اینکه معصوم(ع) مماشات کند و بدتر از آن به فرد خطاکار ترفیع درجه بدهد! نمونه بارز آن برخورد امام علی(ع) با عزل معاویه است که یک ساعت هم درنگ نکرد.
*در صدر اسلام که هنوز معارف دین کامل نشده بود و مردم، احکام دین را با همه تفصیلاتش نمی دانستند و معصوم(ع) باید آن معارف را بیان می کرد و مردم زمانه قاصر از آن بودند و تا غیبت آخرین امام(عج) آن معارف کامل نشده بود، جایی برای احتجاج کامل برای فردی نبود، امّا در زمان ما که معصوم(ع) به واسطه ابلاغ کامل معارف غایب شده است و هیچ کمبودی در معارف اصولی و تاسیس حکم نداریم، قابل قیاس با آن وضع نیست.
*برخوردهای خاص در معارف دینی مختص معصوم(ع) است، مانند جهاد ابتدایی و… از جمله موارد، برخورد امام علی(ع) با خوارج است که فرمود: جز من کسی صلاحیت برخورد با آن را نداشت.
*سخن آقای پناهیان وقتی می تواند به مرز صحت، خود را نزدیک کند که متولیان، یک طرف دعوا نباشند، وقتی همه نیروهای انتخابی و انتصابی با اعمال نظر و رد صلاحیت رقیب و گزینشی و تبعیض آمیز برگزیده شوند و جامعه را دو قطبی کنند، هرگز در این فضای ایزوله شده، این حرف معنا ندارد.
*ایشان می گوید: در زمان معصوم(ع) به بصیرت مردم واگذار می شد که خطاکاری را بشناسند و طرد کنند، اولاً رأی و نظر مردم در زمان حضور معصوم(ع) حجت شرعی نیست و ثانیاً مگر اکنون ساز و کاری سالم برای طرح نظرات واقعی مردم وجود دارد که بصیرتواقعی خود را ابراز کنند؟ کدام صدا و سیما نظرات واقعی مردم را بیان کرده است؟ کدام نشریه، کدام رسانه و … یعنی قبول ندارید که صدا و سیما، خطی و جناحی و گزینشی عمل می کند ومردم، حتی یک بار تا کنون نتوانسته اند اجازه راهپیمایی مستقل مردمی بگیرند؟
*حتما آقای پناهیان برخورد امام علی(ع) با افراد خاطی که خلخال از پای زن یهودی بیرون آوردند را شنیده است، این نمونه برخورد امام(ع) است؛ این زمان را قیاس کند با آن زمان تا ببیند چه چیزی از کار در می آید؟
*آقای پناهیان می گوید: معصوم(ع) با یاران خطاکارش خشن برخورد نمی کرد و می فرمود: این کار را نمی کنم تا بعداً نگویند ببینید با یاران خودش چه می کند؟ سوال این است که آیا منظور از یاران خطاکارش فقط همفکران و هم جناحی های معصوم(ع) بوده یا مخالفین فکری و جناحی معصوم(ع)؟ آیا اکنون با مخالفان فکری اینگونه برخورد می شود؟
* جای دوری نرویم، آقایان میرحسین موسوی و کروبی، به امام و انقلاب و حوزه ها و مردم نزدیکترند یا احمدی نژاد؟ چه کسی اصل فتنه را شروع کرد؟ برخورد با این دو نوع تفکر چگونه بود؟ احمدی نژاد الان کجاست و آن دو کجا؟ افتضاح و بلایی که احمدی نژاد بر سر کشور و انقلاب و فرهنگ و … آورد کجا و عکس العمل طبیعی که این دو نشان دادند کجا؟ آیا با احمدی نژاد برخورد شده است؟ چرا نشده است؟
*خطای فردی و استثنا با خطای سیستماتیک فرق می کند، قتلهای زنجیره ای و رد صلاحیتهای سیستماتیک و حساب شده و خطی و گزینشی و رسانه های زنجیره ای و … غیر از خطاهای موردی است.
*معصوم(ع) اصل برائت و اصل استصحاب را در مورد همه جاری می کرد، آیا اکنون هم این قواعد اجرا می شود یا بر عکس آن عمل می شود؟ در زمان معصوم(ع) خط قرمزها چه بود و در زمان ما چیست؟ آیا غیر معصوم(ع) می تواند تاسیس حکم شرعی کند؟ پس باید قبول کنید که در قیاس این دو وضع کاملاً به خطا رفته اید.
*البته که جامعه از یک نفر منبری توقع ندارد که حرفهای وزین و عالمانه و مدلل و پیراسته از مغالطه بزند، امّا چه خوب بود که اجازه داده می شد که حرفهای متضاد و متناقض با معارف واقعی دین و با هر مقدار مایه علمی دارد، جواب داده شود تا اذهان ساده برخی افراد جامعه دچار شبهه نشود.
*مشکل اساسی آقای پناهیان و همفکرانش یکسان پنداری فضای فرهنگی صدر اسلام و جامعه کنونی است؛ زمانه امروز ما، جامعه فضای انفجار اطلاعات است و هرگز قابل قیاس با فضای جوامع قبل از آن نیست؛ با غیبت معصوم(ع) فضای جامعه وارد فاز جدیدی شده است که در جای خود باید به طور مستوفی بحث شود؛ با تفکر و نگاه ایستایی که جناب پناهیان به آن می نگرد، فرسنگها فاصله دارد؛ اینجا بحث علم لدنی و علم عرفی کاربرد دارد و حرف اصلی را می زند، همان که برخی روشنفکرنمایان را نیز دچار خطا کرده است؛ در این قضیه دو گروه به خطا می روند: یکی افکار متحجر واپسگرا و دیگری روشنفکرنماها، این دو نگاه، آفت فکری جامعه اند.
*در همین جا آقای پناهیان و همفکران ایشان را در همین مورد و موارد مشابهی که دچار شبهه اند به مناظره می طلبم تا مشخص شود برداشت انحرافی و کلیشه ای و گزینشی از معارف، چگونه و از چه زاویه ای بوده است.