نازنین محمدنژاد در چند سطر ذیل می‌خواهیم در مورد تبعیض علیه زنان در دانشگاه بنویسیم. اگر می‌نویسیم» تبعیض علیه زنان» و نه» تبعیض بین زنان و مردان» از آن روست که عامل اصلی این تبعیض را بیشتر به گردن نظام سیاسی/ اقتصادی حاکم و مناسبات حقوقی و ایدئولوژیکی‌اش می‌دانیم. اگر بنویسیم تبعیض بین مردان و زنان، ناخواسته با جریان‌های مدنی حاضری همراه شده‌ایم که ریشه این تبعیض را اغلب در روابط زنان ومردان جامعه و در بهترین حالت، فقط در مناسبات حقوقی می‌جویند. آنها به ستم اعم از جنسیت بهای اندکی می‌دهند و این مقولات را با رویکردهای نادرست و به نفع این یا آن جناح موجود در حاکمیت بررسی می‌کنند. گرچه روابط بین مردان و زنان و مناسبات حقوقی و اجتماعی بین آنها از نگاه ما پنهان نیست، همچنین در این مقاله به آنها خواهیم پرداخت، با این وجود عقیده ما این است که مسئولیت اصلی این نوع خاص از ستم به مناسبات حقوقی حاکم بر جامعه محدود نیست.به علاوه، ستمی که در دانشگاه بر گرده بسیاری از دانشجویان سنگینی می‌کند، همان ستمی است که در جامعه جاری‌ست. ستم مربوط به معیشت، آزادی، خودشکوفایی و توان کنترل زندگی خود به دور از مکانیسم‌های طردکننده و سرکوبگر. در دانشگاه هم [...]