اول: دختر خيابان انقلاب تكثير شد. تصوير، به هيچ عنوان تصويري شخصي نيست. زني كه مي توانست هر زن ديگر ي باشد، برخاست و قامتي را نشان داد كه بايد اينطور نشان داده ميشد. ساده، بي ريا و بي پروا. از دل حقيقت براي حقيقت و تمام. آن حقيقتي كه همه مي دانندش و از باز گفتنش به آن شكلي عريان كه بايد، ناتوان اند.
دوم: باور كنيم حركت جمعي فقط به معناي تظاهرات و تجمع نيست، انچه امر جزئي /فردي را به امر كلي و جمعي پيوند مي زند، قاعدتن حركتي جمعيست، حتي اگر فقط در يك تك پيكره ظهور كند.
سوم: هنر خيابان، هنر سياست است. انجا كه از هر بنگاه و موسسه اي به دوري و حضور تو بسان بشارتيست براي رهايي جمعي. از زناني كه به اين واسطه فيگور مي شوند ترسيدن در بهترين حالت عادي نبودن نقش فيگور زنانه در امر تحول خواهيست، خب قاعدتن جنبشي كه فيگور زنانه ندارد يا تن مي زند كه داشته باشد از ظهور اين همه زن ستيزي سيستماتيك در جامعه اش هم بهتر است تعجب نكند.
چهارم: البته كه هر زن شناخته شده اي «فيگور زن انقلابي» نيست.
بر گرفته از فیسبوک