۲۵ ساله ام. چشمم بخاطر حادثه ای که در بچگی برایم رخ داد دچار انحراف شده و تنبلی چشم دارم. برای همین وقتی بخواهم توی چشم مخاطبم نگاه کنم بشدت از خودم بدم میاد. همیشه شرم و خجالت دارم ازاینکه مبادا مخاطبم طوری نگاهم کند انگار موجودی عجیب غریبی هستم. واسه همین با هیچ دختری رابطه ندارم.
خودم رو لایق نمیدونم. میگم اونا حق دارن با یکی باشند که از بودن در کنارش خجالت زده نشوند. یکی به آنها نگوید آدم قحطی بود این رو انتخاب کردی؟ واسه همین طوری رفتار میکنم از دخترا دوری میکنم توی دانشگاه. می ترسم تا آخر زندگی تنها بمونم هر چند آدم شاد و منطقی هستم.
سلام همایون عزیز
داشتن نقص عضو در دنیای رابطه ها خیلی دشوار است. پرهیز دیگران هم یک واکنش طبیعی است. همه می خواهند به طور غریزی با فرد سالمتر و بدون عیب تر باشند.
اما دنیا و طبیعت همیشه برای آنها که خطاهایی در بدن شان است ایجاد کرده راه حل هم پیدا می کند … بسیاری از افراد که ظاهرشان عیبی یا نقصی دارد می توانند تشکیل خانواده بدهند. بعضی ها با ایجاد موقعیت مالی و اجتماعی بعضی ها با شخصیت نجیب و عده ایی به خاطر سخت کوشی بسیار زیاد، از این عیب شان عبور می کنند.
حتما شانس تو کمتر است ولی اولین کاری که باید انجام دهی این است که با دست خودت، حق انتخاب شدن را از خودت سلب نکنی و از طرف دیگران تصمیم نگیری.
خودت را به خاطر اینکه انسان خوبی هستی در معرض آشنایی قرار بده. خیلی بیشتر از آدم هایی که در ظاهرشان نقصی ندارند. انسانها موجودات بسیار متفاوتی هستند و سلیقه و انتخاب هر کدام، منحصر به فرد است.
یادت باشد که همه انسانها در هر وضعیتی که باشند نوبت به رابطه دوستی و عشق و ازدواج می رسد احساس عدم اعتماد دارند و خجالت می کشند. کامل ترین آدمها هم ممکن استتصور منفی از خود داشته باشند.
تو می دانی که انسان شریفی هستی و می توانی معشوقه و همسر خوبی باشی پس به این توانایی و شعور خودت تکیه کن. خودت را مدام در میدان آشنایی با دیگران قرار بده.
image source
man behind the wallby williXdamn