دست‌های دولت صهیونیستی اسرائیل و امپریالیسم آمریکا از فلسطین کوتاه!ماشین نظامی صهیونیستی، به بهانۀ ایجاد «امنیت» برای شهروندان خود، به توحش پس از توحش بدون هرگونه مجازات دست زده است. دولت صهیونیستی با وجود نقض فهرست بلند بالایی از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد در طول چند دهۀ گذشته، در بمباران اهداف غیرنظامی از زمین و هوا و دریا، لحظه‌ای درنگ نکرده است. ارتش اسرائیل ظرف چند روز، جوانان و اطفال بیگناه فلسطینی را مورد هدف قرار داد! و همچنان قتل عام آنها به مناسبت هفتادمین سالگرد تشکیل اسرائیل ادامه می دهد.اسرائیل قادر به انجام چنین کاری است، چرا که معتمدترین پایگاه امپریالیسم در منطقه محسوب می شود. اسرائیل، «آیینۀ تمام نمای» یک دولت بورژوایی میلیتاریست است که می تواند «کثافت کاری»های امپریالیست‌های دموکرات آمریکایی و اروپایی را انجام دهد. به همین دلیل است که امپریالیست‌های آمریکا این بار نیز صریحاً به حمایت از ارتش اسرائیل ادامه دادند.اما چرا حماس تلاش می‌کند که این مقاومت را مصادره کند؟ چرا دست به ایجاد واحدهای نظامی مردمی یا کارگری نزده است؟ برای انجام این کار، حماس هم سال ها فرصت در اختیار داشته و هم به منابع مالی و تسلیحاتی دسترسی داشته است. چرا اکنون تمام آن چه که جوانان غزه برای نبرد علیه سربازان مهاجم دارند، تنها همان قلوه سنگ‌هایی است که از بمباران خانه‌هایشان به دست اسرائیلی‌ها برجای مانده؟دولت کوچک حماس می‌داند که مسلح کردن تودههای فلسطینی، به سقوط فوری خودش منجر خواهد شد! حماس سال‌ها توده های فلسطینی را سرکوب کرده است. حماس ایده‌های ارتجاعی و بنیادگرایانه را اشاعه کرده است؛ تمامی جنبش‌های مترقی یا فعالیت‌های مستقل کارگران، دانشجویان، زنان و سایر اقشار جامعه را سرکوب کرده است.کارگران و محرومین منطقه طبیعتاً یک احساس همدردی با تودههای تحت ستم فلسطینی دارند؛ توده‌هایی که بیش از ۷۰ سال است از حق ملّی و سایر حقوق خود محروم شده‌اند. به موازات این همدردی مثبت، ما شاهد «همدردی» منفی و اعمال نفوذ دولت‌های ارتجاعی نظیر رژیم ایران، عربستان سعودی، مصر، قطر، ترکیه و غیره بوده ایم. این دولت‌ها در مسألۀ فلسطین دخالت می‌کنند، اما نه از آن جهت که نگران زجر و فلاکت مردم فلسطین هستند، بلکه به دلیل منافع بورژوایی خود. این حقیقت که آن ها از سازمان‌های مختلف فلسطینی بنا به محاسبات خود حمایت می‌کنند، مانع و سدّی عظیمی در برابر ایجاد وحدت کارگران در سرتاسر تقسیم بندی‌های ملی، قومی، مذهبی و فرقه‌ای ایجاد می‌کنند.تنها راه حقیقی به سوی مبارزه علیه مهاجمین اسرائیلی و ستمگران حماس (و همین طور سازمان آزادی بخش فلسطین و الفتح) و اربابان منطقه‌ای و بین المللی آنها، مسلح کردن توده ها و حرکت به سوی ایجاد یک صف مستقل متشکل از کارگران عرب، یهودی، کرد، ترک، ایرانی و غیره است. البته تردیدی نیست که چنین چیزی یک هدف بلندمدت است؛ اما هیچ راه میان بُری برای سرنگونی سرمایه داری و آغاز به ساخت جامعه‌ای سوسیالیستی وجود ندارد.پیش به سوی یک جبهۀ بین المللی از تمامی کارگران و توده های تحت ستم برای سوسیالیسم!گرایش مارکسیست‌های انقلابی ایران۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ مطابق با ۱۵ مه ۲۰۱۸
دست‌های دولت صهیونیستی اسرائیل و امپریالیسم آمریکا از فلسطین کوتاه!
۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۷