محمد نعیمی پور عضو شورای مرکزی حزب اتحاد درباره ضرورت حفظ وحدت و انسجام ملی در کشور گفت:
باید در عین حفظ تکثر، به وحدت رسید. اگر همگی دارای یک مبنا و برنامه باشیم، حتماً می توانیم با توجه به منافع ملی و حفظ تکثر به «وحدت» برسیم. باید به تعریفی مشترک از منافع ملی رسید و این طور نمی‌شود که هر کس، تعریفی مستقل از منافع ملی ارائه کند و حرف خود را بزند.
ما امروز، شرایط دشواری داریم و از همه جوانب به کشور فشار وارد می شود. لذا همه کسانی که ایران را قبول دارند و دین و آیین رسمی آن که همان اسلام است را پذیرفتند، باید این احساس خطر را داشته باشند که اگر اتفاقات ناگواری رخ دهد، بر سر این مردم و کشور چه خواهد آمد؟ اگر این حداقل را بپذیرند، آن زمان است که تکبرها، منیّت ها و خودرأیی ها را کنار می گذارند و با حداقلی از دلسوزی ها به نتایج مطلوبی خواهند رسید.
البته حرجی به آنها که در جهل مرکب هستند، نیست. یا از کسی که ارتباطاتش با اجانب و بیگانگان برقرار است و اساساً در جهت رهنمودهای آنها عمل می کند یا عملش با اعمال آنها همخوانی و تطبیق دارد، انتظاری بیش از این نمی رود. ولی از کسانی که مردم آنها را به عنوان دلسوزان کشور قبول دارند، این انتظار می رود که کنار هم بنشینند و مسائل مردم را دنبال کنند.
برخی عقل کُل نباشند، بلکه عقل کُل را در تصمیمات جمعی و به نفع مردم جستجو کنند. ما می توانیم، بدون آنکه رفتارهای غیرمسئولانه و مچ گیرانه داشته باشیم، حرف های متفاوت و توام با کارشناسی را مطرح کنیم. از این رو، باید از برآیند چنین حرف هایی، راه های اصولی و اساسی که نفع مردم، اسلام و کشور در آن وجود داشته باشد را پیدا کنیم.
متاسفانه امروز در کشور، چنین رویکردی دیده نمی شود و بعضی ها همچنان تصور می کنند که توانایی کافی، برای پیشبرد نظر خود را دارند، به نحوی که هیچ اتفاقی نیفتد.
باید یادآوری کنم؛ در دوران های مختلفی که در ایران وجود داشته، مردم همواره حمایت های همه جانبه خود را انجام دادند. به عنوان مثال، در سال 1332 مردم حمایت خود را از دولت ملی مصدق اعلام کردند، اما اتفاقاتی افتاد که همان مردم، سرخورده و سرگردان شدند و به دلیل مشکلات متعدد، نتوانستند تشخیص دهند که آیا باید از دولت ملی در مقابل آمریکا حمایت کنند یا خیر؟ این موارد می تواند تکرار شود.
لازمه جلوگیری از تکرار حوادث تلخ گذشته، جمع شدن و همفکری کردن است. ما نباید اجازه دهیم که اجانب سرنوشت این کشور را رقم بزنند. لذا تا دیر نشده باید این موضوع را در دستور کار قرار داد و من امیدوارم که همگی بیدار شویم و نسبت به خطراتی که کشور، مردم و از همه مهمتر اسلام را تهدید می کنند، هوشیاری خود را حفظ کنیم.