همای شیرین و پرنشاط را هیچ كس فراموش نمی كند، هنگامی كه با قدمهای استوار و روحی مقاوم همراه با مادر سلحشورش، خانم دهقان در حمایت زندانیان از پدر قهرمانش آقای عبدالفتاح سلطانی در جمع خانواده‌های زندانی حضور می یافت.
من در این حصر ظالمانه در سوگ او و سوگ آزادی های مشروع سر درگریبان غم و در پی راه حلی برای همه زندانیان هستم.
همای عزیزمان كه همچون همای سعادت بر شانه خانواده شریف دهقان و سلطانی ماوا گزیده بود از شر محنتهای زمانه، كه تركیبی از تقدیر و نظام های قهار است، پركشید و رفت.
غم و غصه و فراق حناقی است كه روح را خفه و جان را مجروح میكند. اما تا كی میتوان شاهد رنج مضاعف زندانیانی بود كه "بسته پیشنهادی" حكومت برای آنان علاوه بر محنت زندان، از دست دادن عزیزان است كه بخش عظیم تر رنجها و مرگ آنها در این سالها بیشتر درد فراق خویشانشان است تا تصادف و تقدیر:
مادری پس از بازگشت از ملاقات فرزند زندانیش زیر ماشین رفت و جان سپرد!
مادر و همسری پس از بازگشت از ملاقات زندانی در تبعیدشان در جاده های مرگزا در تصادفی هولناک كشته شدند.
همسری، زن جوانی در فراق شوهر و فشار بار مسئولیت از بیماری سرطان از پای درآمد.
مادری، زن قهرمانی در فراق دو فرزندش هر روز دچار عوارض گوناگون می شود.
بانوی جوان دیگری، اهل سنت در كشاكش استرس های وارده و فشارهای مختلف زندگی ناشی از فشار امنیتی بیمار شد و جان سپرد و مسایل و موارد دیگر.
و حالا همای خوب و مهربانمان كه پركشید و رنجهای آشكار و نهان خانواده و پدر و مادر سرافرازش...
ما خود شاهد مرگ والدین سالخورده و چشم به در دوخته امان بوده ایم.
كنار این مصیبتها مرگهای معلوم و مشكوک داخل زندانها و خودكشیها و ... هست.
تا كی باید شاهد این "بسته پیشنهادی"شما باشیم؟ بس كنید! درهای زندانهارا باز كنید، در این وانفسای فشار بیگانه و فقر و فساد و فقدان آزادی ها و بیكاری جوانان و فشارهای نهادینه حال كه نمیتوانید قاتق نان ملت باشید، قاتل جانشان نباشید.