موسیقی ما - «صبا علیزاده» هفته‌ی گذشته نخستین آلبوم خود در ایران را با نام «یادهای پراکنده» منتشر کرد و پنج‌شنبه‌ی همین هفته هم کنسرتی با «آندرئاس اشپتکل» در برج آزادی روی صحنه می‌برد. اینها اما فقط بهانه‌ی گفت‌وگو با آهنگساز، نوازنده و البته عکاسی است که با همین نخستین آلبومش نشان داده که حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. با او درباره‌ی هم‌نسلانش صحبت کردیم، درباره‌ی وضعیت امروز موسیقی، درباره‌ی نوازندگی و آهنگسازی و خیلی چیزهای دیگر و او با همان صراحتی که انگار در خانواده‌اش موروثی است، نقطه‌نظراتش را بیان کرد. می‌دانید اما نکتهی صحبت‌های او چه بود؟
«صبا علیزاده» نوازنده‌ی کمانچه و فرزند «حسین علیزاده» و علاقه‌مند کمانچه‌نوازی «علی‌اصغر بهاری»، برخلاف خیلی از جوانان و پیشکسوتان موسیقی، دفاع تمام و کمالی از جوانان فعال در موسیقی می‌کند. می‌گوید کارهای همه‌شان را می‌شنود و تا جایی که بتواند، نقطه‌نظراتش را با آنها در میان می‌گذارد. او روی هم‌نسلانش تعصب شدیدی دارد و این نکتهی مهمی است در وضعیت این روزهای موسیقی. «یادهای پراکنده» را باید شنید تا با جهان ذهنی آهنگسازی آشنا شد که اگرچه نوآوری را از پدر آهنگسازش به ارث برده اما نشان داده که می‌خواهد راه خودش را در موسیقی برود و تجربه‌های خودش را بکند.
روتیتر: گفت‌وگو با آهنگساز و نوازنده‌ی کمانچه‌ای که با اولین اثرش نشان داده که حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد منبع: اختصاصی سایت «موسیقی ما»برچسب ها:
عکس اصلی مطلب: دسته بندی مطلب:
خلاصه مطلب: -این اثر ده تابلوست که هر کدام فضای متفاوتی دارد؛
-ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که با گذشته تفاوت‌های بسیاری دارد و نمی‌توان با همان راهبرد کار کرد
-دلیل اینکه «کمانچه» را به عنوانِ ساز تخصصی‌ام انتخاب کردم، دیدنِ کنسرت «هابیل علی‌اف» در تالار اندیشه بود که «همایون شجریان» نیز در آن تنبک می‌نواخت
-نزد آقای فرج‌پوری، اردشیر کامکار، کیهان کلهر و حمیدرضا خلعتبری کمانچه را آموختم
-لحن قدیم و به‌خصوص ساز آقای بهاری را بسیار دوست دارم
-روح موسیقی ایران در «سکوت»هایش است
-تفسیر نسلِ ما از «ردیف» اشتباه است، در حالی که ردیف الفبای موسیقی ماست
-«حسین علیزاده» نه تنها به خاطر اینکه پدرم هست، بلکه چون او را به عنوان یکی از مهم‌ترین آهنگسازانِ ایرانی می‌دانم، فضای ذهنی‌اش را دنبال می‌کنم
-تاثیر موسیقی‌های پدر را می‌توان در موسیقی‌ای که کار می‌کنم مشاهده کرد،
-پیگیری‌های مادرم باعث شد که موسیقی را جدی دنبال کنم
-موسیقی‌های «حسین علیزاده» شبیه فیلم است
-اولین باری که می‌خواستم با پدر بنوازم، استرس بسیار زیادی داشتم؛ اما ایشان تاکید داشت که باید دل را به دریا بزنم
-برای اینکه با پدر بیشتر کار کنم از امریکا بازگشتم
-این همه اتفاق افتاده اما موسیقی همچنان سرجایش است
-در اوایل انقلاب امکان ارایه‌ی آلبوم «تک‌نوازی» وجود نداشت
-عادت داریم به گذشته به عنوان دوران طلایی یاد کنیم، اما اگر نوستالژی را حذف کنیم، چه می‌ماند؟لینک نمایش در تماشاخانه: گفتگو با صبا علیزاده