پایان اعتراض؟!

اعتراض اخیر هم اندک‌اندک به سرنوشت موارد مشابه هم در سال‌های ۷۸، ۸۸ و ۹۶ دچار خواهد شد اما آیا ایجاد این «آرامش» در ظاهر جامعه لزوما اتفاقی مبارک است؟! به نظر می‌آید که نوع مواجهه‌ای که با اعتراض شاهد هستیم که آن را تنها حق گروه‌هایی از جامعه می‌دانند که «وفاداری» خود را اثبات کرده باشند سبب آن می‌شود که:بنابر آنچه از سوی مسئولان و تریبون‌های عمومی مطرح می‌شود اعتراضات اخیر در خصوص تصمیم سران قوا برای افزایش قیمت بنزین به نقطه پایانی رسید و تجمعات علیه «آشوبگران» جایگزین تجمعات اعتراضی علیه افزایش قیمت بنزین شده است.البته شواهدی همچون تداوم قطعی اینترنت در برخی مناطق کشور، حاکی از آن است که تحلیل برخی مراکز تصمیم‌گیر احتمال تکرار چنین اعتراضاتی است، اما بیاییم فرض کنیم که اینترنت به کلی وصل شود و شرایط جامعه نیز از التهاب و اعتراض موجود عبور کرده و عادی شود. حتی در این حالت فرضی افزایش قیمت بنزین هم متوقف شده و گرانی‌های اخیر نیز تبدیل به ارزانی شود. آیا در این شرایط فرضی که وقوع آن در عمل ناممکن است هم می‌توان از پایان اعتراضات سخن گفت؟بیاییم ۱۰ سال به عقب بازگردیم و بحران پس از انتخابات ۸۸ را به یاد بیاوریم. در آن روزها شاهد بودیم که با گذشت مدتی از آن اعتراضات مسئولان کشور و رسانه‌های عمومی از پایان یافتن آن اعتراض سیاسی سخن گفتند و آنچه اصطلاحا «فتنه» می‌خواندند را پایان یافته اعلام کردند. ۴ سال پس از آن روزها و ۴ سال بعدتر در روزهای انتخابات ۹۲ و ۹۶ شاهد بودیم که همان شعارهای اعتراضی مربوط به آن حوادث تبدیل بلندترین صدایی شد که در شهرها به گوش می‌رسید.کمی که از انتخابات ۹۶ گذشتیم با شرایطی تازه در دی ماه آن سال روبرو شدیم، صداهای اعتراضی تازه‌ای در جامعه بلند شد که هدف خود را عبور از دوگانه «اصول‌گرا و اصلاح‌طلب» می‌دانست. آن اعتراضات که توجه جدی به لایحه‌های زیرین آن می‌توانست به اصلاحات ساختاری منجر شود «اغتشاش و آشوب» خوانده شد و پس از مدتی نیز در ظاهرا خاموش شد.عتراض اخیر هم اندک‌اندک به سرنوشت موارد مشابه هم در سال‌های ۷۸، ۸۸ و ۹۶ دچار خواهد شد اما آیا ایجاد این «آرامش» در ظاهر جامعه لزوما اتفاقی مبارک است؟! به نظر می‌آید که نوع مواجهه‌ای که با اعتراض شاهد هستیم که آن را تنها حق گروه‌هایی از جامعه می‌دانند که «وفاداری» خود را اثبات کرده باشند سبب آن می‌شود که: ۱-‌ شاهد ایجاد دوقطبی در میان شهروندان باشیم و شکاف‌های درون جامعه تشدید شود. ۲-‌ اعتراضات به جای نمایان شدن در سطح جامعه به زیرپوست آن هدایت شود و غیرقابل کنترل‌تر از پیش با خشونتی بیشتر عیان شود. ۳-‌ با تقلیل اصل اعتراضات به جنبه‌های اقتصادی و مخاطب آن به دولت مستقر واقعیت‌های موجود در جامعه آن طور که باید و شاید در نظام تصمیم‌گیری کشور مورد توجه جدی قرار نگیرد. ۴-‌ همچون حوادث اعتراضی گذشته با کهنه‌شدن زخم‌های حاصل از این اعتراض و بی‌توجهی به آن سرباز کردن دوباره آن در آینده‌ای نه چندان دور را شاهد خواهیم بود. محمد توکلی-بهارنیوز به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید @sedayemardomdotnetThe post پایان اعتراض؟! appeared first on صدای مردم.