» هرمز شریفیان
سالروز «عید غدیر» برای رهپویان صدیق امیرمومنان علی(ع) یادآور شادی و فخر شیعیان و درعین حال یادآور شروع بی عدالتی‌ها و ناکسی‌ها درحق ایشان و اهل بیت پیامبر(ص) است.
غدیر یادآور عداوت‌ها، پیمان‌شکنی‌ها، پهلو شکستن‌ها و عاشوراست و ریشه‌ی تمام حسادت‌ها و دشمنی‌ها از آخرین حج پیامبر راستین اسلام(ص) آغاز شد که جانشینی شیرخدا را برنتابیدند و شنیع‌ترین جنایات را در حق علی(ع) و فرزندانش به‌کار بستند.
حسن روحانی، به‌واسطه‌ی کسوت روحانی‌اش، بیش‌از سایرین از فلسفه‌ی غدیر آگاه است و یادآوری این رخداد مهم به وی، ضرورتی ندارد. اما به‌دلیل کسوت سیاسی‌اش که بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده، یادآوری این نکته ضروری است که برابر با سوگندی که یاد کرده، چه راهکاری برای برداشتن حصر میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد دارد؟
آیا ریاست محترم جمهور که آرای بسیاری از هواداران این سه تن را بر ضمه دارد، در مقابل برخورد وحشیانه‌ای که در روز عید غدیرخم، با فرزندان موسوی شده سکوت خواهد کرد؟
این نخستین بار نیست که با خانواده‌های زندانیان سیاسی چنین رفتاری شده است. آیا رییس جمهوری در این کشور پیدا نمی‌شود که با پدیده‌ی تاسف‌بار “قلاده شکستگی” برخورد کند؟
آقای رییس جمهور! برای مقابله با چنین رفتارهای زننده و خفت باری نیاز نیست که صد روز زمانی را که وعده داده بودید طی شود! برای ایستادگی در برابر چنین روش‌های وحشیانه‌ای باید یا علی گفت و برخاست.
آقای روحانی، دولت شما هم قرار است در برابر “گاز گرفتن‌ها” سکوت کند و چشم بر حقوق تضییع شده‌ی اسرای سیاسی و خانواده‌های آنان ببندد؟
ریاست محترم جمهور و کابینه‌اش فقط دغدغه‌ی معیشت مردم را دارند و قرار نیست حرمت و حقوق لگدکوب شده‌ی ساکنان این سرزمین را به آنان بازگردانند؟
دلمان خوش بود که حقوق‌دانی حوزوی، با دردست گرفتن زمام امور در دستانش، خشکیِ قانون را با زیورِ رافتِ مذهب در می‌آمیزد و دست‌های ناپاک را از سرنوشت و روز مره‌گیِ مردم کوتاه می‌کند.
آقای رییس جمهور، می‌دانیم که اهرم اجرایی در بسیاری از دستگاه‌ها در دست شما نیست، اما می‌دانیم که شما حق دادن “اخطار قانون اساسی” به دو قوه‌ی دیگر را دارید و می‌دانیم که اگر بخواهید می‌توانید زبان به اعتراض بگشایید.
همانطور که برای جمع‌آوری رای، “اندیشه‌ی پادگانی” را مردود و خود را “حقوق‌دان” برشمردید. پس شما می‌توانید!
اما اگر سکوت پیشه کنید و در برابر این “هاریِ مزمن”، پادزهری عاجل ارایه نکنید و این فرومایگی را نابود نسازید باید دست مریزادی با زهرخند تحویل شما داده و بگوییم: روحانی واقعن مچکریم!