م. چابکی: نتیجه اینکه: بنای یاد بود لنین نه تنها بازمانده اثرهنری، فرهنگی، و تمد ن دوران همبستگی خلقهای اتحاد شوروی است. بلکه نمادی است از اولین انقلاب زحمتکشان جهان، و یاد آور رهائی خلق ها است.
در ناآرامی های اوکراین پس از امتناع از امضاء توافقنامه الحاق با اتحادیه اروپا. هواداران غرب فردای همان روز به میدان اسقلال کیف سرازیز شدند. راهپیمائی مسالمت آمیز، بتدریج به محاصره میدان، اشغال مکانهای دولتی، راه بندان خیابانها تبدیل گردید. با شعار “انتخابات زود رس” با تحریک کردن و درمقابل واکنش پلیس درگیری خونین بوجود آمد. که حدود ۲۰۰ نفراز طرفین زخمی داد. با دخالت نمایندگان اروپا و امریکا و شرکت مستقیم درمیدان و گفتگو با مخالفان روحیه ملی گرایان بالا رفت. گروهی که صورتشان را با ماسک پوشانده بودند، ازمیان تظاهر کنندگان وارد میدان “بسارابسکا” واقع در مرکز این شهر شدند. بالای سر مجسمه سه و نیم متری لنین رفتند. با طناب فولادی به سر و گردن مجسمه پیچیده و با خشم آنرا پائین کشیدند. سپس به شکل وحشیانه ایی بقایای این بنای تاریخی و “نماد انقلابی کارگران” را با پتک و دیلم چکش تکه تکه کردند. این گروه آگاهانه از موضع سیاسی به بنای تاریخی لنین می نگریستند و آن را سنبل پیروزی خلق شوروی بر آلمان نازی و نشانه اولین بنیان گذار حکومت کارگری در جهان می دیدند. آن ها بیرق اردوی قیام اوکراین که نماد مخالفت با کمونیسم و ارتش سرخ در جنگ جهانی دوم بود را در محل مجسمه “لنین” نصب کردند. دیگر رهبران مخالف روی ترس و واهمه از آینده خود و خشم کارگران، با فریب توده ها، با دوروئی و فرصت طلبی اعلام داشتند که ارتباطی با سرنگون سازی مجسمه نداشته اند. “آندری شوچنکو”، یکی از اعضای پارلمان اوکراین که از مخالفان دولت است در توییتر خود نوشته است: “خداحافظ میراث کمونیسم”. خبرگزاری “اینترفکس” اوکراین نیز نوشته است “نیکلای آزاروف”، نخست وزیر اوکراین تخریب مجسمه یادبود “لنین” را با انفجار مجسمه‌های بودای بامیان به دست طالبان در افغانستان مقایسه کرده است.
این مجسمه را در شرایطی تخریب کردند که مجسمه های لنین و مارکس بار دیگر به عنوان نمادهای فرهنگی و تاریخی به خیابان های شهرها و روستاها بازمی گردند در ایالت کراسنویارسک (سیبری) که به عنوان نماد سرمایه داری روسیه تلقی می شود، ۵ مجسمه لنین در مرکز این ایالت و چند شهر دیگر آن بار دیگر نصب شده اند. در مناطق کالوگا، رستف، آستاراخان یا کالینینگراد مردم بار دیگر مجسمه های لنین و مارکس را از مصالح مختلف به عنوان نمادهای فرهنگی و تاریخی برپا و نصب کرده اند. و “ویاچسلاو نوویکف” نماینده مجلس سنا روسیه و متحد قدیمی بوریس یلتسین رئیس جمهور اسبق روسیه می گوید: “ما در دوره تغییرات دموکراتیک بیش از اندازه به تاریخ گذشته خود ناسزا گفتیم. نصب دوباره مجسمه های مقامات شوروی به مفهوم احیای ایدئولوژی کمونیستی نیست، بلکه جنبه های فرهنگی و تاریخی آن اهمیت دارد.
در شهر”ونکوور” کانادا در آستانه برگزاری فستیوال ورزشی ۲۰۱۰، مجسمه “لنین” در رچماند ولایت بریتش کلمبیا بنام (ونکوور بیننال) نصب شد. خانم ماریه ویسگربیر خبرنگار تلویزون ملی کانادا ضمن گفتگو در این رابطه اظهار داشت: “نصب مجسمه لنین رهبر حزب کمونیست بلشویکها همچون یک چهره مشهور تاریخی در جهان نمونه احترام به آزادی و دموکراسی است.”
به گزارش ایسنا، مقامات شهر کوچک “پورونین “در شمال کشور اروپائی «لهستان» قصد دارند با نصب مجسمه‌ای از “ولادیمیر ایلیچ لنین” رهبر بلشویکها در یکی از میادین این شهر، گردشگران بیشتری را جذب “پورونین” لهستان کنند.
رئیس حمهور روسیه، پو تین تصمیم گرفت تا مجسمه لنین در مسکو را که دچار آسیبهائی شده بود، ترمیم نماید.
گروه حزب راست افراطی و ناسیونالیست “آزادی” یا “شورشیان باندرا”
گروه ناسیونالیست در خواب خیال ضدکمونیستی جنگ جهانی دوم، با تصور سرنگونی مجسمه لنین و سقوط طبقه کارگر را درسر می پرورانند.
مورخان معتقدند در جریان اشغالگری نازی ها در جنگ جهانی دوم دهها هزار نفر از مردم در این منطقه کشته شدند. شورشیان اوکراینی به امید بیرون راندن دولت شوروی و ایجاد یک کشور مستقل به نام اوکراین با نازی ها همکاری کرده اند. اکنون از آن سالها نزدیک هفتاد سال گذشته است افکار عمومی اوکراین همچنان در مورد جنبش شورشیان نظرات متفاوت دارند.
“ویکتور یوشچنکو” در آخرین روزهای ریاست جمهوری خود در سال ۲۰۱۰ میلادی “استفن باندرا” شورشی را رهبر ملی و قهرمان اوکراین لقب داد. این اظهارات خشم اکثریت روس زبان اوکرائین و مدافعان حقوق بشر در اوکراین را در پی داشت. در این راستا شمار زیادی از معترضان در ورشو دست به راهپیمایی زدند و “باندرا” را یک جنایتکار نامیدند. “استفان باندار” در دهه چهل میلادی یکی از حامیان سرسخت ملی گرایی در اوکراین و بنیانگذار ارتش شورشیان در این کشور بود و گروهش پیش از پایان جنگ جهانی دوم به یکی از متحدان آلمان تبدیل شده بودند. دولت های مختلف از جمله لهستان معتقدند این ملی گرای اوکراینی مسئول مرگ صدهزار غیرنظامی لهستانی در جنگ جهانی دوم است.
در زمان “ویکتور یانوکوویچ” رئیس جمهور کنونی، بر اساس حکم دادگاه اوکراین این عنوان باطل اعلام شد.
حزب راست افراطی و ناسیونالیست «آزادی» که در جمع مخالفان حضور دارد در قطعنامة ۱۳ دسامبر ۲۰۱۲ (۲۳ آذر ۱۳۹۱) پارلمان اروپا آن را به عنوان حزبی دارای ایدئولوژی نژادگرایانه و بیگانه‌ستیز شناخت که فعالیت‌هایش، مخالف ارزش‌های اتحادیة اروپاست. در همان قطعنامه، پارلمان اروپا از همة جناح‌های پارلمان اوکراین خواست که از همکاری با حزب «آزادی» خودداری کنند.
نمایندگان همین حزب ”آزادی“ بودند که با پشتیبانی مستقیم متحدان این حزب دست به تحریک و آشوب در کیِف و دیگر شهرهای اوکراین زدند، و عاملان آنها در روز اول دسامبر (۱۰ آذر) سعی کردند مجسمة لنین در مرکز شهر کیِف را منهدم کنند. امّا به‌رغم تضمین‌هایی که از سوی اولِگ تیانی‌بوک رهبر حزب ”اسووبودا“ [حزب اتحاد سراسری اوکراین یا همان حزب ”آزادی“] داده شده بود، آندرو تیانی‌بوک، برادر اولگ تیانی‌بوک و عضو پارلمان اوکراین از حزب ”آزادی“ جزو کسانی بود که در ماجرای اغتشاش پیرامون مجسمة لنین و دیگر ماجراها دست داشتند.
واکنش ها به تخریب بنای تاریخی مجسمه “لنین” در کیف
تخریب مجسمه ی لنین با واکنش اعتراضی زیادی مواجه شد که نمونه هایی از آن در زیر می آید.
حزب کمونیست اوکرایین در بیانیه ای که به این مناسبت منتشر کرده از جمله نوشته است:
بنای یادبود رهبر پرولتاریای جهان که در سال ۱۹۴۶ در کیف تاسیس شده است، نمادی از شکست نازی ها در کیف بشمار می رود. اکنون، پس از حدود هفتاد سال، وعده دهنده گان بهشت، تلاش برای کودتای نئوفاشیستی را شکل می دهند.
تخریب اثر تاریخی “لنین” در مرکز پایتخت نشان می دهد افراط گرایی ملی و نئوفاشیست در اوکراین درحال توسعه بلوک قدرت خود هستند. اشغال ساختمان های اداری، تخریب آثار و سوء استفاده از آن ها و تشنج آفرینی از خطر قریب الوقوع دیکتاتوری ناسیونال – فاشیست خبرمی دهد. عضویت در اتحادیه اروپا صرفا بهانه ایست تا سازمان دهندگان تظاهرات به هر وسیله ای “استقلال و آزادی اوکراین” را نابود و اراده مردم ما را برای بازسازی کشور در هم بکوبند. رهبران باصطلاح “اپوزیسیون” با حمایت مالی و سیاسی بروکسل و واشنگتن، دست در دست نئونازی ها با اوباش گری دست به تخریب زده اند.”
رهبر حزب کمونیست تاجیکستان تخریب مجسمه لنین، رهبر پرولتاریای جهان در شهر کیف را یک عمل فاشیستی توصیف کرد. شادی شبدال اف گفت: تخریب گران فکر نمی کنند تشنج سیاسی راکه در اوکراین بوجود آورده اند ممکن است به آغاز جنگ داخلی منجر شود. به گفته وی، تشنج امروز کیف یادآور حوادث دهه ۹۰ قرن ۲۰ در شهر دوشنبه است که تخریب مجسمه لنین در مرکز پایتخت منجر به جنگ شهروندی شد.”
اگور کارپینکو دبیرکل حزب کمونیست بلاروس در یک گفتگو مطبوعاتی گفت :
“اولا شخصیت لنین آنقدر بزرگ است که تخریب این اثر بدست ملی گرایان تاریک اندیش نمی تواند اثری آنچنانه داشته باشد.” تخریب بنای یاد بود ترس از دکترین لنین است.” و نفرت آنها از پیشرفت علم اجتماعی مارکسیست- لنینیست ها است. زیرا لنین وارث نظری وعملی وعلمی زندگی نوین اجتماعی است.”
گنادی زوگانف صدر حزب کمونیست و نماینده فراکسیون در مجلس دومای روسیه میگوید “بعنوان یک سیاست مدار با سابقه سیاسی طولانی برای من قابل فهم است که اپوزیسیون مخالف “بوکسور مشهور لبیرال” با لحجه آلمانی با ریشه “باندرا” چه چیزی درسر می پروراند…
مجسمه یاد بود و تاریخی لنین را در سطل اشغال انداختند. مجسمه ای که در زیرآن سند اتحاد زحمتکشان واحکام وقوانین ایجاد جمهوری اوکراین از مقامات شوروی فرموله و به امضاء لنین رسیده بود. سرنگونی بنا ی ارزشمند لنین در واقع به معنای نشانه گیری به استقلال اوکراین وبه شکست رساندن اتحا د آنان با تاریخ گذشته است. “در انتها باید اضافه کنم در درگیریهای اخیر اوکراین با توجه به فعال بودن دیگر سفارتخانه ها” سفارت روسیه” بسیار ضعیف عمل کرده است.ما پیشنهاد کادر قوی برای سفارت اوکراین را داریم وما نیز فردی را با سابقه سیاسی و مسلط به زبان اوکراینی می توانیم معرفی کنیم.”
دربیانیه همبستگی شانزده حزب برادر از اتحاد شوروی سابق که در شماره ۴۹ (۸۸۵) مورخ ۰۶٫۱۲٫۲۰۱۳ درسایت حزب کمونیست بلاروس به چاپ رسید. ضمن تشریع اوضاع بحرانی در اوکراین “تخریب در تظاهرات خیابانی” تلاش لیبرالها و ناسیونالیستها برای تفرقه اندازی در مورد پیوستن اوکراین به “اتحادیه گمرکی” با برادرانی که “۳۶۰ سال پیش، با پیوستن نیروهای کمکی روسیه، به اوکراین درجریان درگیریهای داخلی با دشمنان خارجی، مقابله کردند”، “یادآور می شوند: “درحال حاظر نیز چنین همبستگی وجود دارد.” آن ها اعلام کرده اند “ما برادر خونی، رفیق و دوست خود را در شرایط سخت رها نمی کنیم.”
نتیجه اینکه: بنای یاد بود لنین نه تنها بازمانده اثرهنری، فرهنگی، و تمد ن دوران همبستگی خلقهای اتحاد شوروی است. بلکه نمادی است از اولین انقلاب زحمتکشان جهان، و یاد آور رهائی خلق ها است. جنگ با مجسمه” لنین” تخریب، برداشتن از میدانها نشانه فرهنگ ستیزی به این یاده مانده تاریخی است. که ناسیونال – فاشسیتها و تاریک اندیشان با وحشی گری از چند دهه قبل آغاز کرده اند. وارثان اوکراینی فقط با ظاهر وانتخاب عنوان، رنگ، و سنت محلی آنرا انتطباق داده اند.
م. چابکی ۱۹٫۱۲٫۲۰۱۳